HDR مخفف High Dynamic Range است و به تکنولوژی و فرمت‌های تصویری اشاره دارد که دامنه دینامیکی بالاتری نسبت به فرمت‌های استاندارد دارند. در عمل، HDR به تصاویری اشاره دارد که بر اساس دامنه رنگی و روشنایی گسترده‌تر و با جزئیات بیشتر نمایش داده می‌شوند.
در تصاویر HDR، محدودهٔ رنگی و روشنایی بیشتری نسبت به تصاویر استاندارد (SDR) وجود دارد. این به این معنی است که می‌توان تفاوت‌های بیشتری در سطوح روشنایی و سایه، جزئیات در ناحیه‌های روشن و تیره و تفاوت‌های رنگی غنی‌تر را در تصاویر HDR مشاهده کرد.
برای نمایش تصاویر HDR، نیاز به تکنولوژی و تجهیزات سازگار با HDR دارید. این شامل تلویزیون‌ها، مانیتورها، دستگاه‌های پخش مالتی‌مدیا، دوربین‌ها و نرم‌افزارهای مدیریت تصاویر است. این تجهیزات باید قابلیت پشتیبانی از فضای رنگی گسترده‌تری مانند BT.2020 یا DCI-P3 و قابلیت نمایش دامنه دینامیک بالا را داشته باشند.
استفاده از تصاویر HDR در صنایع مختلف مانند فیلم‌سازی، عکاسی و بازی‌سازی رواج یافته است. این تکنولوژی به عنوان یک راه برای افزایش واقع‌گرایی و تجربه بصری بهتر برای بینندگان مورد استفاده قرار می‌گیرد. تصاویر HDR به عنوان یک ابزار قدرتمند برای انتقال احساسات، افزایش تنوع رنگی، بهبود جزئیات در صحنه‌های روشن و تیره، و بهبود کیفیت تصویر در شرایط نوری متنوع مورد توجه قرار می‌گیرند.
یکی از کاربردهای اصلی HDR در VFX، استفاده از تصاویر HDR به عنوان تصاویر پشت‌زمینه (backplate) است. تصاویر پشت‌زمینه با استفاده از HDR، می‌توانند از رنگ‌ها و جزئیات بیشتری برخوردار باشند و در نتیجه، ترکیب تصاویر VFX با تصاویر پشت‌زمینه به شکلی صحیح‌تر و واقع‌گرایانه‌تر انجام می‌شود.
همچنین، HDR در ایجاد روش‌های ردیابی نور (lighting) و رندرینگ با کیفیت بالا نیز استفاده می‌شود. با استفاده از تصاویر HDR، می‌توانیم اطلاعات بیشتری در مورد نور و رنگ‌های محیط را به دست آورده و از آنها در فرآیند رندرینگ استفاده کنیم.
به طور کلی، HDR به عنوان یک تکنولوژی مهم در صنعت VFX، به ما امکان می‌دهد تا تصاویر با کیفیت بالا و بیشترین جزئیات را ایجاد کنیم و به عنوان یکی از ابزارهای اصلی در تولید افکت‌های ویژه و تصاویر CG، استفاده می‌شود.
