antialiasing یک تکنیک در گرافیک کامپیوتری است که باعث از بین رفتن اثر aliasing می‌شود. aliasing یعنی ظاهر شدن لبه‌های ناهموار یا «jaggies» در یک تصویر رستری (یک تصویر که با استفاده از پیکسل‌ها رندر شده است) .
antialiasing سعی می‌کند این مشکل را با هموار کردن لبه‌ها حل کند. برای این کار، antialiasing از روش‌های مختلفی استفاده می‌کند که هر کدام مزایا و معایب خود را دارند. برخی از روش‌های شناخته شده antialiasing عبارتند از:
– Supersample Anti-Aliasing (SSAA): در این روش، تصویر با وضوح بالاتری رندر شده و سپس پیکسل‌های آن به وضوح مورد نظر کاهش داده می‌شود. نتیجه نهایی این است که لبه‌ها با میانگین گیری رنگ‌های نزدیک به آن‌ها هموار می‌شوند .
– Multisample Anti-Aliasing (MSAA): در این روش، فقط پیکسل‌هایی که در لبه‌های شکل‌ها قرار دارند با وضوح بالاتر رندر می‌شوند. این کار باعث صرفه جویی در منابع و عملکرد بهتر می‌شود، اما همچنان لبه‌های هموار را حفظ می‌کند .
– Fast Approximate Anti-Aliasing (FXAA): در این روش، هیچ رندر اضافی صورت نمی‌گیرد. به جای آن، یک الگوریتم به تصویر نهایی نگاه می‌کند و سعی می‌کند لبه‌های ناهموار را شناسایی و تار کند. این روش سرعت بالایی دارد، اما ممکن است باعث کاستن از جزئیات تصویر شود .
– Temporal Anti-Aliasing (TAA): در این روش، تصاویر چند فریم قبل و بعد را با هم ترکیب می‌کند تا لبه‌های هموارتر و پایدارتر ایجاد کند. این روش مناسب برای بازی‌های دارای حرکت زیاد است، اما ممکن است باعث شود تصویر ضعیف گیر بدهد .
