استودیوی هلندی Wurck یک پارکینگ دوچرخه زیر آبی را در کنار ایستگاه مرکزی آمستردام طراحی کرده است، با فضای داخلی سفید و براق که نه متر زیر سطح کانال‌ها به زیر آب فرو رفته است. این فضای زیر آب که مستقیماً از طریق شش پله برقی به مترو و سیستم راه‌آهن شهر متصل است، اولین فضای در نوع خود در جهان است و پارکینگی برای حدود 7000 دوچرخه فراهم می‌کند. با مازستا همراه باشید تا اطلاعات بیشتر را در مورد این پارکینگ دوچرخه در زیر آب با 7000 ظرفیت قرار دهیم.
Wurck پس از مسابقه‌ای که توسط شورای شهر آمستردام در سال 2018 برگزار شد، برنده این پروژه شد و به دنبال آن بود که تأسیسات زیرزمینی را به گسترشی روشن و جذاب از قلمرو شهری که در بالای آن است تبدیل کند، که مشمول پروژه بازآفرینی گسترده‌تری نیز شده است.
شریک موسس”Wurck”، Oriol Casas Cancer، توضیح می‌دهد که: «پارکینگ دوچرخه بخشی از یک پروژه بزرگتر به نام “De Entree” است که کل منطقه ایستگاه را بازسازی می کند.
وی افزود: «هدف نوسازی، تعریف مجدد فضای عمومی با میزان آب بیشتر در آن بود. همچنین در صدد بزرگداشت شخصیت تاریخی این ایستگاه مترو که فردی در یک جزیره خودمختار بوده فضا را برای استفاده از عنصر آب آماده می‌کرد.
مسیری که کاربران را به داخل ایستگاه و پارکینگ دوچرخه زیر آب هدایت می‌کند، با یک صفحه شیشه‌ای به طول 140 متر پوشیده شده است و در کنار آن نقشه‌ها و آثار هنری با مضمون دریایی قراررگفته که با همکاری دفتر طراحی مولتیوت و موزه آمستردام ایجاد شده‌اند.
این ورودی سنگی-بتنی ناهموار، به یک سالن وسیعی از ستون‌های قارچی براق و سفید منتهی می‌شود که فضای پارک دوچرخه‌ها را قاب بندی می‌کنند و با نورگیرهایی به سبک اکولوس که نورگیرهای زیر آب را شبیه‌سازی می‌کنند، روشن می‌شوند.
cancer توضیح می دهد: «این طرح ادای احترام به آب است. “همه اشکال سیال هستند. دیوارها، ستون ها، پله ها و دیوارهای شیشه ای منحنی هستند.”
Wurck با انتخاب یک پالت متریال متضاد به دنبال ایجاد حس بازکردن صدف و نمایان ساختن فضای سفید و تمیز درون آن بوده است.
او توضیح داد: «ورودی امتداد فضای عمومی با مصالح تیره و مستحکم است که با سنگ طبیعی و بازالت پوشیده شده و همانند پوسته صدف است.
فضای داخلی اما روشن، سبک و سفید است درست مانند فضای داخلی صدف، با یک مروارید مرکزی از نماهای شیشه ای منحنی که ابزار کارکنان در آن قرار دارد.
یک سیستم خودکار به دوچرخه‌سواران اجازه می‌دهد از گیت‌های الکترونیکی با کارت‌های حمل و نقل خود استفاده کنند و حرکت سریع و کارآمد در مسیرهای منحنی را ممکن می‌سازد.
پارکینگ‌های دوچرخه مشابه اخیراً در چندین شهر هلند تکمیل شده است تا تعداد زیادی دوچرخه پارک شده در اطراف ایستگاه های این کشور را در خود جای دهد.
به نظر شما دوچرخه‌ها در ساختار شهری کدام شهرهای ایران جای دارند؟
به نظر شما میتوان دوچرخه رابه عنوان یک وسیله نقلیه جدی در ایران قلمداد کرد؟
حتما نظرات خودتون رو در رابطه با این موضوع با ما در میان بگذارید.
