آیینه و توهم در معماری

انسان‌ها همیشه مجذوب بازتاب‌ها بوده اند. اگرچه آن‌ها چیزی بیش از بازگشت نور پس از برخورد به یک سطح نیستند، اما همیشه چیزی عرفانی و جذاب در مورد آن‌ها وجود خواهد داشت، چه دریاچه ای باشد که مناظر زیبا را منعکس می‌کند یا یک آینه دستی کوچک که چهره ما را منعکس می‌کند. این توضیح می‌دهد که چرا برخی از فرهنگ‌های باستانی آینه‌ها را اشیایی مقدس با قدرت جادویی می‌دانستند، در حالی که برخی دیگر آن‌ها را با درگاه‌هایی مرتبط می‌دانستند که به دنیایی ناشناخته منتهی می‌شدند. با مازستا همراه باشید.

از آن زمان، آینه‌ها به گونه‌ای تکامل یافته‌اند که بسیاری از عملکردهای ارزشمندی را که در زندگی روزمره ضروری هستند، در اتومبیل‌ها، تجهیزات پزشکی و البته در کاربردهای معماری بی‌شماری ، به‌ویژه در فضای داخلی پیدا می‌کنند. آزمایش انعکاس و درک فضا راهی آسان برای معماران، طراحان و صاحبان خانه برای تغییر هر اتاق شده است. و هنگامی که به دنبال به حداکثر رساندن این تاثیر هستید، قدرت آینه‌های بزرگ بی‌نظیر است، هر چه آینه بزرگتر باشد، تأثیر آن بیشتر است.

اغلب می‌شنویم که اندازه یک آینه نباید بیش از دو سوم مبلمان زیر آن باشد. اما از آنجایی که طراحی به تکامل خود ادامه می‌دهد و هنجارهای قدیمی را نادیده می‌گیرد، آینه‌های بزرگی که به شدت از ابعاد استاندارد فراتر می‌روند، بیش از هر زمان دیگری مد شده‌اند. معمولاً در اتاق خواب‌ها، کمدها و قسمت‌هایی از نشیمن یافت می‌شوند، محبوبیت آن‌ها نتیجه نیازهای فعلی در طراحی معاصر است: پیچیدگی ظریف، خطوط واضح، مبلمان حداقل، فضاهای باز، احساس مطبوع و مقدار زیادی نور طبیعی. یک آینه بسیار بزرگ با انعکاس مقادیر زیادی نور از شیشه و بازگشت به فضا، به این اصول پایبند است و توهم فضاهای بزرگتر و روشن تر را ایجاد می‌کند. همچنین بیانیه‌ای جسورانه و دراماتیک می‌دهد که می‌تواند زیبایی‌شناسی اتاق را بالا ببرد و همچنین به عملکرد عملی شکار ظاهر ما کمک کند

آیینه و توهم در معماری

بازی با نور، بافت و زاویه

یکی از رایج‌ترین کاربردهای طراحی با یک آینه بزرگ، ایجاد حس دامنه، هم برای تکمیل اتاق‌های بزرگ و هم برای باز کردن محیط‌های کوچک و تنگ است. اما علاوه بر تغییر درک ما از فضا، قرارگیری صحیح اجازه می‌دهد تا نورپردازی بهبود یافته و بهینه شود.

به عنوان مثال، اگر آینه در مقابل یک پنجره یا نزدیک یک چراغ روشنایی قرار گیرد، می تواند نور را کاملاً بگیرد و آن را در سراسر اتاق بتاباند.

پرکردن دیوار

دیوارهای آینه‌ای بین دهه 70 و 90 در اوج خود بودند، اما بر خلاف تصور رایج، آن‌ها در بسیاری از محیط‌های معاصر، از فضاهای ورودی گرفته تا اتاق های نشیمن یافت می‌شوند. جلوه آینه زمانی به حداکثر می رسد که یک سطح بازتابنده یک دیوار کامل را در بر می گیرد و از نظر بصری اندازه کل اتاق‌ها را تا دو برابر بزرگتر نشان  می‌دهد.

ایستادن آزاد

زمانی که آویزان کردن آینه های بزرگ یا پرکردن تمام دیوارها با پانل های انعکاسی پیچیده باشد، گزینه های کلاسیک ایستاده جایگزین ایده آل هستند. در واقع، گاهی اوقات آنها حتی به دلیل تأثیر زیبایی شناختی و عملکرد قوی، انتخاب بهتری هستند. با ابعاد چشمگیر خود اغلب به میتوانند مجسمه‌وار یا به عنوان اثری هنری روی زمین قرار بگیرند و از آنجایی که نیازی به سوراخ کردن دیوار نیست، در مقایسه با سایر فرمت‌ها می‌توان راحت‌تر آن‌ها را حرکت داد (البته بسیاری از نسخه‌های بزرگ می‌توانند بسیار سنگین باشند).

مخفی‌کردن کمد

شبیه تکنیک پر‌کردن دیوار، این فرمت آینه بزرگ کل سطح را می پوشاند. اما در این مورد، برای پوشاندن  و در عین حال مخفی کردن کمد لباس یا فضاهای ذخیره سازی بکار می‌رود. از برخی جهات، افزودن یک سطح بازتابنده، فضایی را که کمد از ما گرفته است را به اتاق برمیگرداند.