لوکوربوزیه و طراحی خانه‌اش

بررسی خانه‌هایی که معماران برای خود طراحی کرده‌اند، می‌تواند بینشی در مورد فرآیند طراحی، اولویت‌ها و فلسفه آن ها فراهم کند. این اقامتگاه‌های شخصی، نگاهی به ذهنیت معماران و روشی که آن ها چگونه ایده‌های خود را به فضاهای زندگی تبدیل می‌کنند، بدون محدودیت‌های اعمال شده توسط مشتری در نتیجه نهایی، ارائه می‌دهند. ساختارها همچنین ارزش‌های شخصی، سبک زندگی و ترجیحات زیبایی‌شناختی سازندگان را منعکس می‌کنند. با مازستا همراه باشید.

این پروژه‌ها اغلب آزمایش‌ها و زمینه‌های آزمایشی برای اصول طراحی خودشان هستند که مرزهای بیان معماری را پیش می‌برند. برای مثال فرانک گری که از خانه استعماری هلندی خود در سانتا مونیکا استفاده کرد تا ایده‌های ساختار شکنانه‌ی ذهن خود را محقق کند و در ادامه‌ی راه حرفه‌ایی او نمایانگر چهره‌ای متفاوت از روند طراحی وی در عرصه‌ی جهانی شد.

در اینجا به دو پروژه‌ی مسکونی که معماران شناخته شده بین المللی طراحی شده اند تا به عنوان خانه های شخصی خود خدمت کنند، می‌پردازیم.

استودیو آپارتمان در ساختمان مولیتور / لوکوربوزیه

پاریس، فرانسه | 1933

بلوک آپارتمانی در خیابان Nungasser-et-Coli، پاریس، بین سال‌های 1931 و 1933 با همکاری Pierre Jeanneret طراحی و ساخته شد. معمار تصمیم گرفت در دو طبقه بالایی ساختمان‌ زندگی کند، پس این طبقه را به طوری طراحی کرد تا به خانه و استودیوی خود تبدیل شود. او از سال 1934 تا زمان مرگش در سال 1965 در این خانه با همسرش،‌ یوون گالیش، زندگی ‌می‌کرد. این پروژه آزمون مهمی برای برخی از نظریه‌های لوکوربوزیه در زمینه معماری و شهرسازی بود. در داخل بنا اتاق‌‌های طاق‌دار استفاده‌ی ریتمیک از فضا را ایجاد می‌کنند.

در محوطه نشیمن و استودیو، معمار دیوارهای آجری را در معرض دید قرار داده، گویی بیان معمارانه‌ی خویش را در طراحی‌های بعدی پیش‌بینی و آزمایش می‌کند. آپارتمان با نقاشی‌های لوکوربوزیه تزئین شده‌است و با وسایل طراحی شده و مخصوص خود مبلمان شده‌است. یک راه پله مستقل کوچک دارد که به باغ پشت بام منتهی می‌شود. پس از ثبت این آپارتمان در فهرست میراث جهانی در سال 2016، این فضا تحت بازسازی گسترده قرار گرفت و اکنون برای عموم باز است.

خانه گروپیوس / والتر گروپیوس

لینکلن، ایالات متحده‌|1938

خانه گروپیوس، واقع در لینکلن، ماساچوست، محل سکونت والتر گروپیوس و خانواده‌اش در دوران تصدی وی در دانشگاه هاروارد بود. این پروژه در سال 1938 تکمیل شد و اولین پروژه این معمار در ایالات متحده بود. در میان خانه‌های مزرعه‌ای، عناصر مدرن و مصالح به کار رفته، مانند پنجره‌های روبانی و بلوک‌های شیشه‌ای، با معرفی سبک بین‌المللی به مناظر مسکونی آمریکا، سر و صدایی در جامعه معماری ایجاد کرد. پس از مرگ گروپیوس در سال 1969، این خانه به یک نقطه عطف ملی تبدیل شد و تأثیر ماندگار کار او را به نمایش گذاشت.

والتر گروپیوس: به عنوان تمرینی برای خودم، وقتی اولین خانه‌ام را در ایالات متحده ساختم – که مال خودم بود – به این نکته توجه کردم که ویژگی‌های سنت معماری نیوانگلند را که هنوز زنده و کافی می‌دانستم، در تصورات خودم جذب کنم. این آمیختگی روح منطقه‌ای با رویکردی معاصر برای طراحی، خانه‌ای را به وجود آورد که هرگز در اروپا با پیشینه اقلیمی، فنی و روانی کاملا متفاوت آن را نمی‌ساختم.