خانه‌های بین نسلی

طراحی خانه همیشه از چالش‌های مهم طراحی است. تخصص فنی و ساخت و ساز باید با انتظارات ساکنان آینده خود مطابقت داشته باشد و به آرامی کارهای روزمره و وظایف آ‌ن‌ها را بپذیرد. بنابراین، ترسیم نیازها و تشریفاتی که در خانه انجام می‌شوند، در موفقیت طراحی امری اساسی است. در فراوانی شخصیت‌ها، ترجیحات و ویژگی‌ها، معماری مسکونی نیاز به میانجی‌گری میان نیات و پذیرش تنوع دارد. این چالش در مورد خانه‌هایی که برای قرار‌دادن نسل‌های مختلف در زیر یک سقف ساخته‌شده‌اند، پیچیده‌تر می‌شود. تفاوت‌های نسلی بر نحوه درک و تعامل افراد با جهان و تجربه فیزیکی فضا تأثیر می‌گذارد. در این موارد ، به نظر می‌رسد که معماری معانی دوگانه دارد باید ضمن اولویت بندی همزیستی هماهنگ در بین همه، شخصیت های هر عضو را در آغوش بگیرد. برای مطالعه‌ی مطالب معماری وارد بخش «دنیای معماری» شوید.

در حالی که خانه‌های چند نسلی ممکن است در بعضی از کشورها خیلی مورد توجه نباشد، در مکان‌هایی مانند هند، کره یا چین، به عنوان مثال، زیر یک سقف بودن با اعضای مختلف خانواده یک سنت فرهنگی است. همانطور که مورد بحث قرار گرفت در این مقاله در مورد خانه های بین نسلی در هند، سیستم خانواده مشترک محافظت و هویت را در جامعه فراهم می‌کند و ارتباطات عمیق‌تری بین نسل‌ها ایجاد می‌کند. با این حال، امروزه، به عنوان پادزهر افزایش هزینه‌های مسکن و هزینه‌های مرتبط با مراقبت از کودک و مراقبت از سالمندان، زندگی چند نسلی برای هند در عصر مدرن راه‌گشا شده‌است.

یک خانه چند نسلی باید سبک زندگی و ویژگی‌های شخصی متفاوتی را در خود جای دهد و مکانیسم‌هایی را برای هر ساکن ارائه دهد تا با آن فضا تعامل داشته باشد و فضا را بر اساس ترجیحات خود شخصی‌سازی کند. در این زمینه خانه سه نسل(Three Generation House) نمونه جالبی است. در این خانه، دو واحد خانوادگی از نظر فیزیکی از هم جدا شده اند و آپارتمان و دفتر کار زوج جوان در طبقه همکف قرار دارد و به باغ کودکان متصل است. در همین حال، پدربزرگ‌ها و مادربزرگ‌ها سطح بالایی را اشغال می‌کنند که با آسانسور قابل دسترسی است، بدون تفاوت سطح. علیرغم تکرار مصالح داخلی و ویژگی‌های فضایی در هر دو خانه، بالکن‌ها در همه سطوح به عنوان فضاهای قابل تنظیم که نشان‌دهنده ویژگی‌های فردی هر یک از زوج‌ها هستند، در کانون توجه قرار می‌گیرند.

و اما فضاهایی برای تجمع و اتصال است. با توجه به تحقیقات اخیر، 4 نفر از 5 نفر مصاحبه شده اظهار داشتند که تجربه زندگی با نسل‌های مختلف به طور کلی مثبت است. عامل مهمی که در این امر نقش دارد، لحظات تجمع و ارتباط است. در حالی که معماری باید حریم خصوصی و فردیت هر ساکن را حفظ کند، باید لحظات مشترک را نیز تشویق کند.

در خانه راه پله(Stairway House)، زوج بزرگتر در طبقه اول اسکان داده‌شدند، در حالی‌که زوج جوان‌تر و فرزندشان در طبقات دوم و سوم ساکن شدند، با این حال، برای جلوگیری از جدا‌شدن کامل دو خانواده بین قسمت های بالا و پایین، یک فضای «پله شکل» در حیاط جنوبی طراحی شده است. این فضا از سطح اول تا سوم ادامه دارد و فضاهایی را برای تجمع و دورهمی بین آن‌ها فراهم می‌کند.

تمایل به ایجاد یک ارتباط بصری قوی بین واحدهای مختلف برای تسهیل پیوند خانوادگی در خانه انباشته(Stacked House) وجود دارد. در این طراحی، چندین بالکن و پاسیو فضاهای عمومی را به هم وصل می‌کنند و یک طرح پله‌ای که به اختلاف ارتفاع حیاط داخلی‌ها تاکید دارد و تعامل بین واحد‌های خانواده را افزایش می‌دهد، طراحی شده‌است.

شخصی‌سازی فضاها، انتخاب مواد بادوام یا پرورش مناطق عمومی در خانه‌های بین نسلی برخی از راهکارهای متفکرانه است که می‌توان به در معماری برای میانجیگری انتظارات مختلف ساکنان و برجسته کردن لحظات مشترک در خانواده بکاربرد.