تحولات معماری استوایی، تاثیرات استعمار جهانی

معماری استوایی، اصطلاحی است که به طور گسترده در گفتمان معماری استفاده می‌شود و فاقد یک تعریف ثابت است. صفت “گرمسیری” مربوط به مناطقی حول خط استوا (حد فاصل مدار راس السرطان و مدار راس الجدی) گفته می‌شود که بیش از 40 درصد از سطح زمین را پوشش می‌دهد. گرما احتمالاً تنها ویژگی مشترک این کمربند است. منطقه استوایی دارای طیف وسیعی از آب و هواها از خشک تا مرطوب، و همچنین زمینه‌های مختلف جغرافیایی، اجتماعی و اقتصادی است. بر خلاف مناطق معتدل یا قطب شمال، یک چتر واحد برای توصیف معماری مناطق استوایی استفاده می‌شود. با مازستا همراه باشید تا جزییاتی از تحولات معماری استوایی را در اختیارتان قرار دهیم.

تحولات معماری استوایی

«معماری گرمسیری» به این معنا است که ساخت‌وساز منطقه‌ای صرفاً بر اساس شرایط آب‌وهوایی و موقعیت جغرافیایی انجام می‌شود. زمینه‌های فرهنگی، عوامل اقتصادی و مصالح محلی در کشورهای مختلف به طور مساوی فرم‌های معماری منطقه را تحت تاثیر قرار می‌دهد. شکل معماری مبتنی بر یکپارچگی شدید بین محیط ساخته شده و بافت طبیعی است.

معماری موسمی آسیا

کمربند گرمسیری شامل کشورهای آمریکای جنوبی، آفریقا، آسیای جنوبی و جنوب شرقی و استرالیا است. آسیای استوایی خود سرزمینی با تنوع فیزیکی و فرهنگی بسیار زیاد است – از صحراهای هند تا مجمع الجزایر اندونزی. در داخل این اکوسیستم بزرگ، آسیای موسمی قرار دارد، منطقه‌ای که در آن تغییر فصلی قابل توجهی از الگوهای باد در کل منطقه رخ می‌دهد.

سریلانکا، مالزی، اندونزی، برمه، تایلند، کامبوج، ویتنام، و بخش‌های جنوبی هند جزئی از آسیای موسمی محسوب می‌شوند. در اینجا، دما بین شب و روز تقریباً ثابت می‌ماند زیرا گرمای خورشید استوایی توسط اقیانوس‌های اطراف تعدیل می‌شود. سطوح رطوبت نیز ثابت می‌ماند و تفاوت فصول با بادهای موسمی مشخص می‌شوند. این اکوسیستم حدود 20 درصد کربن ذخیره شده در اکوسیستم‌های خشکی را تشکیل می‌دهند . واضح است که آسیای موسمی برای درک تأثیر انسان و تغییر اقلیم بر عملکرد زیست کره اهمیت حیاتی دارد.

کشورهای آسیای موسمی آب و هوا، توپوگرافی و اکوسیستم مشابهی دارند و در عین حال در سنت‌های معماری متفاوت هستند. خانه‌های مالزی سازه‌های چوبی سبک‌ وزن دارند که توسط ایوان‌هایی احاطه شده‌اند که بالای آن‌ها سقف‌های شیب‌دار قرار گرفته‌اند، ارتفاع بلند آن موجب تهویه هوا می‌شود. معماری در بالی به طور منظم گروهی از آلاچیق‌های یک طبقه را بر روی ازاره‌های درون یک محوطه دیواری نشان می‌دهد. در سری‌لانکا، دیوارهای خاکی سنگین اتاق‌هایی را در بر می‌گیرد که در اطراف یک حیاط مرکزی ساخته شده‌اند. هر گونه‌شناسی به جای ملاحظات عملی فناوری یا آب‌وهوا، به شدت تحت تأثیر تاریخ، فرهنگ و باورها است.

مدرنیسم گرمسیری در آسیا موسمی

با آشکار شدن کاستی‌های مدرنیسم بین‌الملل، نسخه‌های بومی‌شده در سرتاسر جهان ظاهر شدند. در آسیای موسمی‌، مدرنیسم منطقه‌ای – که بعدها به عنوان مدرنیسم استوایی شناخته شد – به عنوان ابزاری برای هویت سازی در دوران پس از استعمار استفاده شد. ایده‌هایی توسط معمارانی که در کشورهای غربی تحصیل کرده بودند، مانند لوکوربوزیه و جفری باوا، در این کشورها شکل گرفت. مدرنیسم گرمسیری یک زیبایی‌شناسی طراحی بود که به نظر می‌رسید شیوه‌های ساختمان سازی را در سراسر آسیا یکسان می‌کند. اشکال کوبیست، سقف‌های کم شیب با لبه‌های بیرونی، دیوارهای سوراخ‌دار و استفاده بیش از حد از بتن از ویژگی‌های معماری جدیدتر بود.