تصور کنید برای بازدید از یک ساختمان مهم در تاریخ معماری برنامه ریزی کرده‌اید، اثری مرجع برای همه علاقه‌مندان. احتمالاً با خود یک دوربین یا یک تلفن همراه خوب می‌برید، یک مداد، دفترچه یادداشت و حتی ممکن است یک نوار اندازه‌گیری برای ضبط تمام جنبه‌های آن بردارید. اگرچه امروزه این تنها راه برای «بازدید» از یک بنای مهم تاریخی نیست یا حداقل این چیزی است که برخی از محققان در تلاش هستند نشان دهند. متاورس به دلیل نقشش در معماری ، حفظ فرهنگ و ایجاد همبستگی بین نسل های مختلف مورد بررسی قرار می‌گیرد. با مازستا همراه باشید تا بگوییم که چگونه باید از متاورس برای حفظ ساختمان‌های تاریخی استفاده کنیم؟
برخی از بناهای تاریخی مهم در متاورس بازسازی شده‌اند. این ماکت‌ها که به نام دوقلوهای دیجیتال [digital twins] شناخته می‌شوند، از طریق بررسی دقیق ساختمان، با استفاده از فناوری‌هایی مانند اسکنرهای لیزری و سه‌پایه‌های تلسکوپی ساخته شده‌اند. نتیجه ی این اسکن‌ها یک تصویر سه بعدی جزییات بسیار زیاد است که وقتی با دقت ساخته شده باشد تنها چند میلی متر با اندازه‌ی واقعی اختلاف دارد.
مزایای این تکنولوژی غیرقابل چشم پوشی است، موانع جغرافیایی را کنار می‌زند و مکان‌ها و ساختمان‌ها را برای مردم سراسر جهان در قابل دسترسی می‌کند. در سال‌های اخیر بالاخص با ظهور کرونا تلاش‌های زیادی برای دیجیتالی کردن موزه‌ها و ساختمان‌های تاریخی شده است و هدف اصلی آنها جمع‌آوری بودجه برای حفظ چنین فضاهای فیزیکی بوده است.
قلعه‌ها و موزه‌ها با پذیرایی از بازدیدکنندگان یا میزبانی رویدادها و جلسات مجازی وارد فضایی می‌شوند که امروزه تجربه‌های گردشگری متاورس نامیده می‌شود. در متاورس اتفاقات فراتر از آنچه در دنیای فیزیکی امکان‌پذیر است رخ می‌دهند، تجاربی غیرعادی مانند تماشای یک مسابقه تنیس در یکی از سالن‌های رقص کاخ ورسای.
فرض کنید زمانی که صحبت از سورئالیسم می‌شود از White U house اثر تویو ایتو دیدن می‌کنید و یا از مجتمع های مسکونی Pruitt-Igoe در آمریکا. ممکن است بازسازی چنین تجربه‌ایی در دنیای واقعی هرگز امکان‌پذیر نباشد.
ابتکارات متعددی پدید آمده‌است که ساختمان‌های مهم تاریخ معماری که تخریب شده‌اند و یا در گذرزمان شکل اصیل خود را از دست داده‌اند را بازسازی می‌کنند. مانند نقشه برداری مجازی و نمایشگاه آینده برج کپسول معروف ناکاگین که در ژاپن قرار دارد در متاورس.
با ترکیب اطلاعات بدست آمده از برداشت‌های لیزری و عکس‌های گرفته شده توسط دوربین های SLR و هواپیماهای بدون سرنشین قبل از شروع تخریب، کل ساختمان به صورت سه بعدی اسکن شد همچنین بازسازی های انجام شده توسط ساکنان و ظاهر کپسول‌ها در طول زمان نیز ثبت شد.
آرشیو دیجیتالی برج کپسول ناکاگین با هدف ایجاد شد تا ساختمانی بر اساس برداشت‌های دقیق شکل بگیرد جایی که مردم بتوانند از طریق متاورس گرد هم آیند.
اگرچه استفاده از متاورس به عنوان ابزاری برای حفظ تاریخ ساختمان هاست، اما در انتقال مواردی نا ملموس است، مانند تجربه احساس نور خورشید که به طور محتاطانه از شکاف کوچک در پشت بام خانه سفید U وارد می‌شود و پوست را در زمستان گرم می‌کند و یا سطوح مقاوم شده‌ی حمام در برج کپسولی ناکاگین.
باز تولید چنین تجاربی در فضای مجازی ممکن نیست پارامترهای زیادی از درک و شهود فضا کم می‌شود و همه‌ی فضا به محرک های صوتی و تصویری محدود می‌شود. با وجود اینکه تا جایگزینی نسخه‌ی متاورسی آثار به جای نسخه‌ی اصلی فاصله‌ی بسیار زیادی وجود دارد اما درک متاورس به عنوان ابزاری جدید برای حفظ و مطالعه ی آثار معماری بسیار با اهمیت است.
ساختمان‌های مهم تاریخ معماری را به زبانی آسان و قابل دسترس برای نسل های جدید ترجمه می‌کند و امکان درک بهتر فرهنگ معماری و ریشه های آن را فراهم می‌سازد حتی اگر کپی هم باشند، این ساختمان‌ها که در زمینه‌های دیگر بازتولید شده‌اند، امکان روایت‌های جدیدی را فراهم می‌کنند که با بازیگوشی، سینماتوگرافی و سوررئالیسم خاصی مشخصه فرهنگ دیجیتال را نمایان می‌کنند. چالش مقایسه آنها با نسخه های عینی آنها نیست، بلکه درک آنها به عنوان امکانی برای تجزیه و تحلیل و تخصیص تحت یک دیدگاه جدید است.
